JESTEŚ JAK WIOSNA...

JULKA...

-Dlaczego Bóg zabiera stąd dobrych ludzi?

- Wyobraź sobie, że chodzisz po ogrodzie i zrywasz kwiaty do bukietu. Które wybierasz?

-Najpiękniejsze.

-Właśnie...

Dziś 20 lutego ... Rok temu o 7:35 otworzyłam komputer i przeczytałam wiadomość, która zwaliła mnie na kolana,  z których długo nie mogłam wstać. "Julcia odeszła dziś w nocy...". 

Kim była Julcia? Choć tak trudno mi pisać o niej "była"... Bo dla swoich rodziców, przyjaciół i znajomych Ona wciąż JEST. Mieszka w sercach i pamięci. Widzimy Jej uśmiech, ten figlarny błysk w oku, tę radość z najdrobniejszych powodów. Ona jest MIŁOŚCIĄ.

Jest Wiosną. Jest córką. Jest przyjaciółką. Wciąż widzę Ją pełną życia i nadziei. 

Pewnego dnia w poukładanym świecie tej nastolatki zamieszkał RAK. Zdominował wszystko. Zmienił plany. Chciała być lekarzem, planowała otworzyć swoją klinikę i ratować ludzi. Los postanowił zweryfikować te plany i postawić Ją w najgorszym z ringów - w ringu onkologicznego piekła. Nowotwór tkanek miękkich i kości. To on zabrał Jej najpierw tak wiele, a potem zabrał Ją samą...

Nazywam Ją Chomiczkiem.  Budzi we mnie jedne z najcieplejszych z uczuć. Jest motywacją. Bo Ona nigdy się nie poddała. Walczyła jak Wojownik, do końca i bez względu na wszystko. I jak Wojownik nie przegrała. Przyszedł czas, by odpoczęła. Ale mimo to wciąż walczyła. O innych.

Jestem pewna, że wielu z Was ją zna. Ze spotów telewizyjnych, z bilbordów. Jej błysk w oku dostrzegaliście widząc apele o wsparcie Fundacji "NA RATUNEK DZIECIOM Z CHOROBAMI NOWOTWOROWYMI" i inicjatywy budowy wrocławskiego PRZYLĄDKA NADZIEI. 

Juleczko... Nie wiem, gdzie dziś jesteś... A właściwie wiem. Jesteś w niebie, bo piekło przeszłaś na ziemi. Doszłaś już do celu, do którego my wciąż zmierzamy. Ponoć Bóg zabiera stąd ludzi wtedy, gdy nie mogą być już lepszymi... Ty jesteś jedną z tych najlepszych... Świat stracił jeden z najjaśniejszych promyków słońca, ale Bóg zyskał jednego z najpiękniejszych Aniołów... 

Wierzę, że kiedyś znów spotkasz swoich ukochanych rodziców, że znów zrobicie kolejne Wasze szalone selfie... Nie wiem, czy tam, gdzie jesteś, zostałaś lekarzem, ale tutaj leczysz. Dajesz radość i nadzieję. I siłę. Mnie na pewno. 

Bóg rozejrzał się po swoim ogrodzie i zobaczył puste miejsce. Spojrzał w dół z nieba i zobaczył Twoją uśmiechniętą twarz. Położył swoje ramiona wokół Ciebie i wyszeptał: Chodź odpocząć ... Jego ogród musi być piękny... On wybiera tylko to co najlepsze. 

Pamięci Julci Janik 17.03. 1999 - 20.02.2015 [*] Dzieli nas tylko czas...